Κατηγορία: Παραϊατρικά

 

Κατά τον Ιπποκράτη οφείλει πρώτα-πρώτα να είναι ΣΥΝΕΠΗΣ στις υποχρεώσεις του.

Η συναίσθηση της ευθύνης είναι ένα από τα κυριότερα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του.Όταν λείπει η συνείδηση του καθήκοντος, εκεί επικρατεί το άκρατο συμφέρον και ο άνθρωπος γίνεται επικίνδυνος για τον συνάνθρωπο του.

Σε ένα κόσμο με αναγνωρισμένο νεοφιλελεύθερο-σύστημα διακυβέρνησης, η αξία της ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑΣ είναι το κυριότερο κίνητρο για να εμβαθύνουμε στην επιστήμη μας, ώστε τελειοποιούμενος να προσφέρει πιο θετικές υπηρεσίες στον πάσχοντα.Το ενδιαφέρον για τον άνθρωπο πρέπει να είναι τόσο μεγάλο, ώστε να φροντίζουμε και τους υγιείς να μην αρρωστήσουν.Αυτή η αντίληψη ισχύει ακόμη και στους αρχαίους χρόνους, με την περιβόητη Ιπποκρατική ρήση.«Το προλαμβάνειν μείζον εστί του θεραπεύειν»

Αδιάσπαστα συνδεδεμένο με την φιλανθρωπία είναι η ΑΝΙΟΔΙΟΤΕΛΕΙΑ.

Ο ιατρός που αρχίζει από την αμοιβή δημιουργεί την εντύπωση ότι θα εγκαταλείψει τον άρρωστο αν δεν υπάρξει συμφωνία, ιδιαίτερα μάλιστα όταν πρόκειται για οξεία ασθένεια.Πρέπει οι ιατροί να μην ζητούν απάνθρωπα χρηματικά ποσά, αλλά να κοιτάζουν τις απαιτήσεις τους ανάλογα με την οικονομική δυνατότητα του αρρώστου.Άλλωστε η α φιλαργυρία δημιουργεί την ανάμνηση της ευγνωμοσύνης των θεραπευμένων.

Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ είναι θεμελιώδης κοινωνική αρετή. Εκφράζει τον σεβασμό στην αξιοπρέπεια του ανθρώπου και αποδίδει στον καθένα ότι του ανήκει.Ο ιατρός σε μια κοινωνία με τόσες αδικίες και ανισότητες, οφείλει να προσφέρει τις ίδιες υπηρεσίες σε όλους αδιακρίτως.

Η ΜΕΤΡΙΟΦΡΟΣΥΝΗ και η ΕΓΚΡΑΤΕΙΑ είναι επίσης χαρακτηριστικά στοιχεία του κάθε ιατρού, που οφείλει να σέβεται την αφοσίωση και την εμπιστοσύνη που του δείχνουν οι ασθενείς και οι συγγενείς του.

Εκείνος ο γιατρός που γνωρίζει τις ατέλειες της τέχνης του, αναγνωρίζει ότι υπόκειται σε σφάλματα, δεν υπερηφανεύεται για κάποιες επιτυχίες του, αλλά είναι πάντα μετριοπαθής προς τους συνανθρώπους του.«Ου γαρ εστί προς ό,τι χρή επανενέγκατα ειδένα το σαφές» δεν είναι δυνατή πάντοτε η ασφαλής γνώση.

Αξιοσημείωτος πρέπει να είναι ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ προς του συναδέλφους του και προς τα επιτεύγματα των προγενέστερων.

Όπως σε κάθε τέχνη και όχι λιγότερο στην Ιατρική, αποτελεί ντροπή να παρουσιάζει κάποιος με μεγάλο θόρυβο και πολλή επίδειξη τα επιτεύγματα του.Διότι η αλαζονεία, οδηγεί στην ισχυρογνωμοσύνη και αυτό επιφέρει τρομερά σφάλματα.

Το ιατρικό λειτούργημα επιβάλλει ΑΛΛΗΛΟΣΕΒΑΣΜΟ και συνεργασία, ιδίως στα ιατρικά συμβούλια διότι η γνώμη του συναδέλφου είναι πάντα απαραίτητος.

Άλλη αρετή είναι η ΣΩΦΡΟΣΥΝΗ. Ο ιατρός-επιστήμονας είναι πάντοτε μετρημένος, γνωστικός και ιδιαίτερα προσεκτικός στην αντιμετώπιση σοβαρών ασθενειών.Οφείλει να σταθμίζει με περίσκεψη όλα τα συμπτώματα και να επανεξετάσει με συνέπεια εκείνο που σκέπτεται να πει.

Η σοβαρότερη ίσως των αρετών του ιατρού είναι η ΑΝΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑ.

Πρέπει να ακούει με υπομονή την αφήγηση του ασθενούς ακόμα και άσχετα με την ασθένεια πράγματα, να δείχνει κατανόηση και συμπάθεια, να υποδεικνύει τα πρέποντα με ιλαρότητα και πραότητα, ταυτόχρονα δε να παρηγορεί και να ενισχύει το ηθικό του αρρώστου.Ο ιατρός έχει απόλυτη ανάγκη υπομονής, διότι το έργο του παρουσιάζει φοβερές δυσκολίες, επωμίζεται μεγάλες ευθύνες και συχνά αντιμετωπίζει επικρίσεις που τον πληγώνουν. Αντικρύζει φοβερά βάσανα των συνανθρώπων του και για ξένες συμφορές αισθάνεται δικές του στεναχώριες.

Γι΄ αυτό πρέπει να είναι καταδεκτικός και ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΣ. Να δημιουργεί όμορφη ατμόσφαιρα, να είναι πράος και μειλίχιος, όχι τραχύς και σκληρός, διότι γίνεται απόμακρος.

Σήμερα που οι ηθικές αξίες υποβαθμίζονται και η ζωή του ανθρώπου απειλείται όσο ουδέποτε άλλοτε, οι επιστήμονες συνειδητοποιούν ότι οι τεχνικές γνώσεις μπορούν να αποβούν και μοιραίες, αν δεν συνοδεύονται από ηθικές αρχές.

 

Στον κόσμο της χειρουργικής ογκολογίας η Βιολογία είναι ο βασιλιάς, η Φυσική Επιλογή είναι η βασίλισσα και οι τεχνικές λεπτομέρειες των χειρουργικών επεμβάσεων είναι οι πρίγκηπες και οι πριγκίπισσες του στέμματος.

Περιστασιακά οι πρίγκηπες και πριγκίπισσες προσπαθούν να στασιάσουν και να καταλάβουν τον θρόνο.

Σχεδόν πάντα, αποτυγχάνουν να νικήσουν τις πανίσχυρες δυνάμεις του Βασιλιά και της Βασίλισσας.

Ασημαντότητα: στα νότια της Ευρώπης, μια γλώσσα γης που πλένεται καθημερινά από την αέναη κίνηση του νερού. Ένας ορίζοντας ατελείωτος, που ζητάει την εξερεύνηση σε άγνωστες Ιθάκες.
Χαρακτήρες μικροί απέναντί στα τρομερά θηρία της φύσης .
ΤΟ ΕΓΩ πρέπει να δώσει την δύναμη.
το ταξίδι να πραγματοποιηθεί.
Ο δυνατός ,απέναντι στην άκαρδη γη με τις χίλιες αντιξοότητες πρέπει να ολοκληρώσει τον στόχο του, που δεν είναι όμως μόνο η επιβίωση αλλά και η ολοκλήρωση του ιδίου του
σκοπού της ζωής, που τίποτα άλλο δεν είναι παρά η εξέλιξη του είδους μας.
Αυτά τα δυο χαρακτηριστικά μας μήπως δεν είναι τελικά αντίθετα;

 

 

Μήπως το χάσαμε;

Τι σημαίνει αυτό το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της φυλής μας, που ξεπέρασε τον ρεαλιστικό τρόπο σκέψης και δημιούργησε παγκόσμιο πολιτισμό;

Σημαίνει αγάπη για την τιμή.

Σημαίνει όμως και καθήκον, αφοσίωση, ακεραιότητα, τιμή, αγάπη, πίστη, εμπιστοσύνη και το σημαντικότερο:

Υπερηφάνεια του να είμαστε αξιοπρεπείς.

Σημαίνει:

1)Οι δυνατοί να έχουν καθήκον  να βοηθούν τους αδύναμους.

2)Να διαλέγουμε τον δρόμο της ηθικής.

3)Να μην ασχολούμαστε με μικρότητες και ασημαντότητες.

4)Να υπάρχει ευγένεια και καλοσύνη μέσα από μικρές αλλά σημαντικές χειρονομίες.

Το φιλότιμο είναι μία απόλυτα φυσική έκφραση ανθρωπισμού, φιλίας, αλληλεγγύης και κατανόησης.

Ακόμα και η ευφυΐα, ένα χαρακτηριστικό των ανθρώπων που καλλιεργείται, αν δεν διέπεται από σοφία χάνεται σταδιακά.

Όμως συνεχίζει να αναπτύσσεται εάν υπάρχει δυνατότητα να είναι κανείς καινοτόμος και προσαρμοστικός.

Όμως όλα αυτά γίνονται μόνο με βάση το ΦΙΛΟΤΙΜΟ.

 

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν πάλι ως ΕΛΛΗΝΕΣ να βρούμε τις βασικές μας ανθρωπιστικές αιώνιες αξίες.

Κορμός της προσπάθειάς μας να είναι… ΤΟ ΦΙΛΟΤΙΜΟ.

Έχουμε που να στηριχτούμε …     ΣΤΟ ΦΙΛΟΤΙΜΟ!

 

 

 

Νίκος Γ. Μπερσής

 

 

Α: ΚΑΛΟΗΘΟΙ:

 

• ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΟΙ ΕΚ ΤΟΥ ΜΕΣΟΘΗΛΙΟΥ (σπάνιοι)
• ΛΕΜΦΩΜΑΤΑ
• ΛΙΠΩΜΑΤΑ
• ΙΝΩΜΑΤΑ
• ΑΓΓΕΙΩΜΑΤΑ
• ΝΕΥΡΙΝΩΜΑΤΑ

 

ΕΠΙΘΗΛΙΑΚΟΙ ΟΓΚΟΙ (ΑΔΕΝΩΜΑΤΑ)

 

Επίσης ονομάζονται «ποικίλα αδενώματα» επειδή εμφανίζονται συχνά με μορφή πολύποδος. Όλα είναι σπάνια και εμφανίζονται: – επίπεδα ή έμισχα. Οι όγκοι αυτοί προβάλλουν υπό τον βλεννογόνο σχηματίζοντες ομαλόν όγκο, ο οποίος κατά τον βαριούχο προβάλλει ως στρογγύλη, σαφώς περιγεγραμμένη εικόνα ελλείψεως. Ενίοτε ο όγκος είναι μεγάλος και προβάλλει υπό τον ορογόνο, συνήθως του τυφλού και ψηλαφάται κατά τον Δ.Λ.Β.

 

 

ΙΣΤΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΤΑΝΟΜΗ ΤΩΝ ΠΟΛΥΠΟΔΩΝ

(Διεθνής οργανισμός υγείας-Morson and Sobin 1976)

 

ΠΟΛΥΠΟΥΣ	ΜΟΝΗΡΗΣ	ΠΟΛΛΑΠΛΟΙ (ΠΟΛΥΠΟΔΙΑΣΗ)
ΕΠΙΘΗΛΙΑΚΟΣ Ή ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΙΚΟΣ	ΑΔΕΝΩΜΑ: ΣΩΛΗΝΩΔΗΣ         ΜΙΚΤΟ ΛΑΧΝΩΤΟ	ΑΔΕΝΩΜΑΤΩΣΗ
ΑΜΑΡΤΩΜΑ	ΝΕΑΝΙΚΟΣ ΠΟΛΥΠΟΥΣ Peutz-Jeghers ΠΟΛΥΠΟΥΣ	ΝΕΑΝΙΚΗ ΠΟΛΥΠΟΔΙΑΣΗ Peutz-Jeghers ΣΥΝΔΡΟΜΟ
ΦΛΕΓΜΟΝΩΔΗΣ	ΚΑΛΟΗΘΗΣ ΛΕΜΦΟΕΙΔΗΣ ΠΟΛΥΠΟΥΣ	ΠΕΡΙΣΤΑΣΙΑΚΑ ΠΟΛΛΑΠΛΟΙ ΣΕ: ΔΥΣΕΝΤΕΡΙΑ, ΕΛΚΩΔΗΣ ΚΟΛΠΙΤΙΣ, Crohn, ΕΚΚΟΛΠΩΜΑΤΙΤΙΣ κ.λ.π.
ΜΗ ΤΑΞΙΝΟΜΗΜΕΝΑ	ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΙΚΟΣ ΠΟΛΥΠΟΥΣ (ΥΠΕΡΠΛΑΣΤΙΚΟΣ)	ΣΥΧΝΑ ΠΟΛΛΑΠΛΑ
ΠΟΙΚΙΛΑ	ΛΕΙΟΜΥΩΜΑ ΛΙΠΩΜΑ ΑΙΜΜΑΓΓΕΙΩΜΑ ΝΕΥΡΟΪΝΩΜΑ

 

ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΙΚΟΣ ή ΕΠΙΘΗΛΙΑΚΟΣ ΠΟΛΥΠΟΥΣ: ΑΔΕΝΩΜΑΤΩΔΗΣ ΠΟΛΥΠΟΥΣ

 

Ο επιθηλιακός πολύπους είναι ο αδενωματώδης που υποδιαιρείται σε τρείς (3) κατηγορίες:

• tubular (σωληνώδες) i
• tubulovillous (μικτό) ii
• villous (λαχνωτό) iii

 

 

1. Ο σωληνώδες αδεμονατώδης πολύπους ή σωληνώδες αδένωμα θεωρείται ο πιο συχνός όγκος του παχέος εντέρου (πιθανά μετά τον μεταπλαστικό ή υπερπλαστικό τύπο). Συνήθως οι ασθενείς έχουν ένα ή δύο πολύποδες, σπάνια περισσότερους. Συνήθως είναι έμισχοι.

 

1. Ο λαχνωτός ή θηλώδης πολύπους: συνήθως στερούνται μίσχου, καταλαμβάνουν μεγάλη επιφάνεια του βλεννογόνου.Συνήθως ανευρίσκονται στο ορθόν, ορθοσιγμοειδές και σπάνια στο υπόλοιπο παχύ έντερο.

 

1. Μικτού τύπου ή σωληνωλαχνωτός πολύπους: Είναι μικρότερο σε όγκο από τον λαχνωτό. Συνήθως είναι έμισχος.

 

 

 

 ΑΜΑΡΤΩΜΑ: ΝΕΑΝΙΚΟΙ ΠΟΛΥΠΟΔΕΣ, Peutz–Jegher σύνδρομο

 

• Έχουν λεία επιφάνεια.
• Μακροσκοπικώς διαφέρουν από τα αδενώματα που έχουν λοβώδη εμφάνιση.
• Σε τομή φαίνεται ότι περιέχουν κυστικά διαστήματα, με περιεχόμενο βλέννης.
• Εξέκουλνται και αιμορραγούν συχνά.
• Οι πολύποδες στο Peutz-Jegher σύνδρομο προσομοιάζουν της τυπικής εμφανίσεως των αδενωμάτων.
• Ιστολογικά έχουμε ανάπτυξη του μυϊκού βλεννογονικού χιτώνα, ιδιαίτερα του υποβλεννογονίου με φυσιολογικό βλεννογόνο.
• Συνήθως είναι πολλαπλοί και συνοδεύονται από την τυπική υπέρχρωση δέρματος και βλεννογόνων.

 

 

• ΦΛΕΓΜΟΝΩΔΗΣ: ΜΟΝΗΡΗΣ ΚΑΛΟΗΘΗΣ ΛΕΜΦΟΕΙΔΗΣ ή ΛΕΜΦΙΚΟΣ ΠΟΛΥΠΟΥΣ

 

• Υποβλεννογόνιο οζίδιο.
• Ιδιαίτερη εντόπιση στο κατώτερο ορθό.
• Δύσκολος η διάγνωση (ιστολογική μετά την εξαίρεση).
• Πολλαπλοί σε ελκώδεις και φλεγμονώδεις παθήσεις του εντερικού σωλήνα.

 

• ΜΗ ΤΑΞΙΝΟΜΗΜΕΝΑ: ΜΕΤΑΠΛΑΣΤΙΚΟΣ ΠΟΛΥΠΟΥΣ

 

• Είναι πιθανά ο περισσότερο κοινός πολύπους του βλεννογόνου που ανευρίσκεται στη σιγμοειδοσκόπηση.
• Αναπτύσσονται αργά.
• Συνήθως είναι πολλαπλά.
• Έχουν το ίδιο χρώμα με τον βλεννογόνο.
• Άγνωστη η αιτιολογία εμφανίσεως (πιθανά ιογενής αιτιολογίας).
• Δεν εξαλλάσσονται.
• «Έρχονται και εξαφανίζονται».
• Δεν χρήζουν αντιμετωπίσεως.
• Πολύ σπάνια, μεγαλώνουν και μπορεί να εμφανισθούν ως έμισχοι πολύποδες με διάμετρο άνω του 1 cm.

 

 

ΑΔΕΝΩΜΑΤΑ ΜΕ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ ΚΑΚΟΗΘΟΥΣ ΕΞΑΛΛΑΓΗΣ

 

Όλοι οι αδενωματώδεις πολύποδες του παχέος εντέρου δύνανται να εξαλλάξουν.

Σε αυτοψία εδείχθη ότι αυξάνεται η συχνότητα εξαλλαγής με τη πρόοδο της ηλικίας ( 40% σε ηλικία 80 ετών).

Η κακοήθεια των αδενωμάτων έχει σχέση με το μέγεθος αυτών:

• Διάμετρος < 1cm → 1%
• Διάμετρος 1-2 → περίπου 10%
• Διάμετρος > 2cm → περίπου 40%

 

Τα αναφερόμενα ποσοστά στο κεντρικότερο τμήμα του παχέος εντέρου είναι μικρότερα.

Πιθανότητα εξαλλαγής συμφώνως του ιστολογικού τύπου

• Σωληνώδες αδένωμα: 5%
• Λαχνωτό αδένωμα: 20%
• Μικτού τύπου: 12%

 

 

ΚΛΙΝΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

 

Το Αμάρτωμα-Πολύπους σε παιδιά μπορεί να προκαλέσει:

• Αιμορραγία: Βαρειά ή ήπια.
• Επεισόδια πόνου και ακόμη εσωτερικές κήλες.

Στους ενήλικες οι αδενωματώδεις πολύποδες προκαλούν:

• Κολικοειδή κοιλιακά άλγη.
• Διαταραχές των συνηθειών κενώσεως.
• Πρόσμιξη αίματος και βλέννης στα κόπρανα.
• Συνήθες σύμπτωμα είναι η αιμορραγία.
• Ασυμπτωματικοί.

 

 

 

ΜΝΕΙΑ ΓΙΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΣΗΜΕΙΑ

 

• Η συχνότητα συνύπαρξης καρκινώματος παχέος εντέρου είναι μεγαλύτερη σε αυτούς τους ασθενείς στους οποίους ανευρίσκονται αδενωματώδεις πολύποδες.
• Η ανεύρεση πολυπόδων στους ενήλικες (τυχαία ή όχι) πρέπει να συνοδεύονται από αφαίρεση λόγω της πιθανότητας εξαλλαγής.
• Αν σε βαριούχο υποκλυσμό-διπλής αντιθέσεως-εκμαγείο ανευρεθή πολύπους μεγαλύτερος των 5cm σε διάμετρος, χρήζει αμέσου αφαιρέσεως.
• Ποιά θέση του χειρουργού σε έναν αφαιρεθέντα ( η αφαίρεση έγινε ενδοσκοπικά) πολύποδα στον οποίο ανευρεθεί κακοήθης διήθηση? (όχι απλή δυσπλασία)

 

Είναι απαραίτητο ο παθολόγος-ανατόμος να απαντήσει στις τρείς ερωτήσεις:

• Βαθμός κακοήθειας.
• Βάθος καρκινωματώδους διήθησης.
• Παρουσία ή απουσία ελεύθερων χείλεων από τον καρκίνο.

 

Γενικώς: Οι έμισχοι πολύποδες είναι χαμηλής ή μέσης διαφοροποιήσεως.

Δύο άλλα στοιχεία που λαμβάνει υπ’ όψιν ο χειρουργός:

• Η θέση του πολύποδα (όρθον ή κόλον)
• Η ηλικία και γενική κατάσταση του ασθενούς.

 

Σίγουρα δεν έμεινε ανεπηρέαστη τα τελευταία χρόνια η προσφορά υγείας στους πολίτες, αφ’ ενός από το κράτος και αφ’ ετέρου από τους ιδιωτικούς φορείς υγείας.

Οι λόγοι και οι αιτίες είναι παρόμοιοι με όλους τους άλλους λόγους που επηρεάζουν και τα υπόλοιπα κοινωνικά αγαθά, που σε ένα ευνομούμενο κράτος θα εθεωρούντο αυτονόητα .

Η προσωπική μου διαπίστωση σε μια μικρή μονάδα υγείας, όπως είναι το ιατρείο, αλλά και τα ιδιωτικά νοσοκομεία που συνεργάζομαι είναι η εξής:

1) Αλλαγή συμπεριφοράς στην αμοιβαία σχέση εμπιστοσύνης ιατρού και ασθενή που χτίζεται δύσκολα, αλλά καταστρέφεται σ’ ένα λεπτό.

2) Αίσθημα ανασφάλειας που οδηγεί σε αναβλητικότητα αποφάσεων.

3) Οικονομική αδυναμία και δυσκολία απόφασης ακόμα και για επείγουσες καταστάσεις.

4) Ανασφάλεια ορθής διάγνωσης

5) Συστηματικής παραπληροφόρησης από φορείς υγείας.

5) Αιφνιδιαστικής αλλαγής κοινωνικής πολιτικής που μας βρίσκει απροετοίμαστους

Ανάγκη μεγάλη δημιουργείται σε όλους τους φορείς Υγείας, να επεξεργασθούν μετρά και κανόνες, που θα συνεχίσουν την παροχή αξιόβαθμης νοσηλευτικής και ιατρικής φροντίδας ακόμα και στις τωρινές δύσκολες κοινωνικές και οικονομικές στιγμές της πατρίδας μας.

Θα ήθελα λοιπόν να εκθέσω διάφορες δικές μου σκέψεις, αλλά και του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (WHO) οι οποίες αφορούν τα δικαιώματα του ασθενούς προς τον εαυτό του, τον θεράποντα ιατρό, τα νοσηλευτικά ιδρύματα και το προσωπικό τους.

1.    Ο ασθενής έχει δικαίωμα να επιλέγει τον ιατρό του.
2.    Ο ασθενής έχει δικαίωμα να γνωρίζει οτιδήποτε περί την πάθηση του, όπως επίσης και τις προτεινόμενες από τον ιατρό του θεραπείες.
3.    Ο ιατρός έχει υποχρέωση να ενημερώνει τον ασθενή του για όλους τους κινδύνους των προτεινόμενων θεραπειών προς αντιμετώπιση των παθήσεων του.
4.    Ο ασθενής έχει δικαίωμα αλλά και υποχρέωση ορισμένες φορές να παίρνει περισσότερες γνώμες περί την ασθένεια του.
5.    Ο ασθενής έχει δικαίωμα όποτε το θελήσει να καλέσει ιατρικό συμβούλιο.
6.    Ο ιατρός πρέπει να σέβεται την προσωπικότητα του ασθενούς του.
7.    Ο ιατρός πρέπει να δημιουργεί περιβάλλον ασφάλειας στον ασθενή του αλλά και στους συγγενείς του.
8.    Το νοσηλευτικό προσωπικό έχει υποχρέωση να συμπεριφέρεται με σεβασμό και ζεστασιά στον κάθε πάσχοντα, να παρέχει δε τις υπηρεσίες του αγόγγιστα.
9.    Προσωπικά θεωρώ ότι πρέπει μεταξύ ιατρού και ασθενούς να αναπτύσσεται μια αμοιβαία εμπιστοσύνη, ένας ιδιαίτερος δεσμός κατανόησης και αλληλοεκτίμησης, μια φιλική ατμόσφαιρα και τότε το αποτέλεσμα της συνεργασίας τους θα είναι σίγουρα επιτυχές.

Με εκτίμηση
Μπερσής Γ.Νικόλαος