Ωστόσο κάποιες είναι πιο βαθιές και δεν κλείνουν. Έτσι δημιουργείται μια πληγή χρόνια (έλκος) με κίνδυνο μόλυνσης με μικρόβια και δημιουργία αποστημάτων ή συριγγίων.
Στις συνολικά άλλες πιθανές αιτίες εκτός της χρονίας δυσκοιλιότητας, είναι η χρόνια διάρροια και η ελαττωμένη αιματική ροή στον έσω σφιγκτήρα.
Πολύ πιο σπάνιες αιτίες είναι:
    1.    Φυματίωση
    2.    Τυφλά αποστήματα πρωκτού
    3.    Καρκινώματα πρωκτού
    4.    AIDS
    5.    Φλεγμονώδης νόσος του εντέρου-Ελκώδης Νόσος Crohn
    6.    Σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα (σύφιλης, έρπης, χλαμύδια)

Επιδημιολογικά η συχνότητα εμφάνισης της ραγάδος του πρωκτού είναι περίπου 1 στους 350 ενήλικες με ίση κατανομή στο φύλο.
Η Πρόληψη εμφάνισης ραγάδος δακτυλίου προϋποθέτει:
    1.    Φυσιολογικές κενώσεις με πολλές φυτικές ίνες στη διατροφή
    2.    Καλή τοπική καθαριότητα μετά την κένωση, ιδίως πλύσιμο της περιοχής με χλιαρό νερό.

Η θεραπεία της οξείας ή χρόνιας ραγάδος δακτυλίου είναι κατ΄αρχήν μη χειρουργική.
Η χρήση τοπικά ειδικών αλοιφών με βάση την νιτρογλυκερίνη ή αναστολείς μεταβολισμού των υποδοχέων του ασβεστίου, ή ενέσεις με τοξίνες botox βοηθούν ή και εξαλείφουν την νόσο.
Ωστόσο η ριζική θεραπεία είναι η πλάγια έσω σφιγκτηροτομή που γίνεται από χειρουργούς με εξειδίκευση στην χειρουργική του ορθοπρωκτικού σωλήνα
Η χειρουργική θεραπεία αυτή, επιβάλλεται στους ασθενείς στους οποίους δεν απέδωσαν όλες οι άλλες μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν για τουλάχιστον 1 έως 3 μήνες.
Η «LIS» Latoral internal sphincterotomy, σε έμπειρα χειρουργικά χέρια είναι απλή και αποτελεσματική σε ποσοστό περίπου 95% .
Με την συγκεκριμένη τεχνική λύνεται  ο σπασμός του έσω σφιγκτήρα  και έτσι αιματώνεται η περιοχή και επουλώνεται η πληγή.
Εναλλακτική μέθοδος είναι η χειρουργική διαστολή δακτυλίου κατά Peter lord.
Ο κίνδυνος ακράτειας μετά την χειρουργική αντιμετώπιση της νόσου ποικίλει στις διάφορες εργασίες από 5% έως 10%.
Η χειρουργική αντιμετώπιση γίνεται σε νοσοκομείο υπό γενική αναισθησία, με νοσηλεία μίας ημέρας (ODC).
Ο ασθενής επιστρέφει σύντομα στις καθημερινές του δραστηριότητες.
Ο δε πόνος ελαττώνεται από τις πρώτες ημέρες σημαντικά.
Η πλήρης επούλωση μετεγχειρητικά εμφανίζεται σε 2-3 μήνες.