Οι πολύποδες ταξινομούνται ανάλογα με την ιστολογική τους εμφάνιση σε τέσσερεις (4) κατηγορίες:
- Νεοπλαστικοί πολύποδες
- Αμαρτώματα
- Φλεγμονώδεις πολύποδες
- Μη ταξινομημένοι
Οι πλέον συχνοί πολύποδες του παχέος εντέρου είναι το σωληνώδες αδένωμα που είναι το 75% όλων των νεοπλαστικών πολυπόδων.
Το 10% είναι λαχνωτοί πολύποδες και το υπόλοιπο 15% είναι σωληνολαχνωτοί.
Η πιθανότητα να εξαλλαγούν είναι 5% για τα σωληνώδη αδενώματα και 40% για τα λαχνωτά.
Το μέγεθος επίσης είναι ένας σημαντικός δείκτης πιθανότητας εξαλλαγής.
Οι πολύποδες που είναι μικρότεροι του 1-2 cm έχουν πολύ μικρή πιθανότητα να εξαλλαγούν.
Η θεωρία ότι οι περισσότεροι καρκίνοι του παχέος εντέρου αναπτύσσονται από τα αδενώματα οδήγησε στην προφυλακτική πολυπεκτομή.
ΔΙΑΓΝΩΣΗ:
Τα αδενώματα (οι πολύποδες) του παχέος εντέρου είναι συνήθως χωρίς ενοχλήματα και ανακαλύπτονται σε προφυλακτική κολονόσκοπηση.
Η αιμορραγία εκ του ορθού είναι το πιο συχνό σύμπτωμα.
Άλλα συμπτώματα είναι διάρροιες-διάχυτα κοιλιακά άλγη από εγκολεασμό ή σπασμό του εντέρου.
Η ορθοσιγμοειδοσκόπηση είναι μια ατελής εξέταση. Απαιτείται ολική κολονοσκόπηση γιατί μπορεί να συνυπάρχουν και σε άλλες θέσεις πολύποδες.
Ο κίνδυνος καρκίνου είναι αυξημένος εάν οι πολύποδες είναι μεγαλύτεροι του 1-2(ενός-δύο) εκ. και ως εκ τούτου απαιτείται πολυπεκτομή.
Εφ’ όσον η ιστολογική εξέταση μετά την πολυπεκτομή αναδείξει διηθητικό καρκίνωμα απαιτείται άμεση χειρουργική αφαίρεση του πάσχοντος τμήματος του εντέρου.
Εάν η βιοψία αναδείξει καρκίνωμα του βλεννογόνου τότε αρκεί η πολυπεκτομή και η συχνά επαναλαμβανόμενη κολονοσκόπηση.
Οι νεανικοί πολύποδες είναι στην κατηγορία των αμαρτωμάτων και δεν είναι προκαρκινικά.
Η οικογενής πολυποδίαση αναγνωρίζεται ως μια κλινικά οντότητα με εκατοντάδες ή χιλιάδες ακόμα πολύποδες στο παχύ έντερο, αλλά και στο στομάχι ή και στο λεπτό έντερο.
Δυστυχώς προδιαθέτει για αδενώματα και καρκινώματα του παχέος εντέρου και απαιτεί πολυπεκτομή.
Οι υπερπλαστικοί ή φλεγμονώδεις πολύποδες συνήθως ανευρίσκονται στον ορθό και δεν έχουν προδιάθεση για κακοήθεια.