Α: ΚΑΛΟΗΘΟΙ:

 

  • ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΟΙ ΕΚ ΤΟΥ ΜΕΣΟΘΗΛΙΟΥ (σπάνιοι)
  • ΛΕΜΦΩΜΑΤΑ
  • ΛΙΠΩΜΑΤΑ
  • ΙΝΩΜΑΤΑ
  • ΑΓΓΕΙΩΜΑΤΑ
  • ΝΕΥΡΙΝΩΜΑΤΑ

 

ΕΠΙΘΗΛΙΑΚΟΙ ΟΓΚΟΙ (ΑΔΕΝΩΜΑΤΑ)

 

Επίσης ονομάζονται «ποικίλα αδενώματα» επειδή εμφανίζονται συχνά με μορφή πολύποδος. Όλα είναι σπάνια και εμφανίζονται: – επίπεδα ή έμισχα. Οι όγκοι αυτοί προβάλλουν υπό τον βλεννογόνο σχηματίζοντες ομαλόν όγκο, ο οποίος κατά τον βαριούχο προβάλλει ως στρογγύλη, σαφώς περιγεγραμμένη εικόνα ελλείψεως. Ενίοτε ο όγκος είναι μεγάλος και προβάλλει υπό τον ορογόνο, συνήθως του τυφλού και ψηλαφάται κατά τον Δ.Λ.Β.

 

 

ΙΣΤΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΤΑΝΟΜΗ ΤΩΝ ΠΟΛΥΠΟΔΩΝ

(Διεθνής οργανισμός υγείας-Morson and Sobin 1976)

 

ΠΟΛΥΠΟΥΣ

ΜΟΝΗΡΗΣ

ΠΟΛΛΑΠΛΟΙ (ΠΟΛΥΠΟΔΙΑΣΗ)

 

  • ΕΠΙΘΗΛΙΑΚΟΣ

Ή

ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΙΚΟΣ

 

 

ΑΔΕΝΩΜΑ:

  • ΣΩΛΗΝΩΔΗΣ        
  • ΜΙΚΤΟ
  • ΛΑΧΝΩΤΟ

 

 

ΑΔΕΝΩΜΑΤΩΣΗ

 

  • ΑΜΑΡΤΩΜΑ

 

ΝΕΑΝΙΚΟΣ ΠΟΛΥΠΟΥΣ

Peutz-Jeghers ΠΟΛΥΠΟΥΣ

 

ΝΕΑΝΙΚΗ ΠΟΛΥΠΟΔΙΑΣΗ

Peutz-Jeghers ΣΥΝΔΡΟΜΟ

 

  • ΦΛΕΓΜΟΝΩΔΗΣ

 

ΚΑΛΟΗΘΗΣ ΛΕΜΦΟΕΙΔΗΣ ΠΟΛΥΠΟΥΣ

 

ΠΕΡΙΣΤΑΣΙΑΚΑ ΠΟΛΛΑΠΛΟΙ ΣΕ:

  • ΔΥΣΕΝΤΕΡΙΑ, ΕΛΚΩΔΗΣ ΚΟΛΠΙΤΙΣ, Crohn, ΕΚΚΟΛΠΩΜΑΤΙΤΙΣ κ.λ.π.

 

  • ΜΗ ΤΑΞΙΝΟΜΗΜΕΝΑ

 

ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΙΚΟΣ ΠΟΛΥΠΟΥΣ (ΥΠΕΡΠΛΑΣΤΙΚΟΣ)

 

ΣΥΧΝΑ ΠΟΛΛΑΠΛΑ

 

  • ΠΟΙΚΙΛΑ

 

  • ΛΕΙΟΜΥΩΜΑ
  • ΛΙΠΩΜΑ
  • ΑΙΜΜΑΓΓΕΙΩΜΑ
  • ΝΕΥΡΟΪΝΩΜΑ

 

 

ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΙΚΟΣ ή ΕΠΙΘΗΛΙΑΚΟΣ ΠΟΛΥΠΟΥΣ: ΑΔΕΝΩΜΑΤΩΔΗΣ ΠΟΛΥΠΟΥΣ

 

Ο επιθηλιακός πολύπους είναι ο αδενωματώδης που υποδιαιρείται σε τρείς (3) κατηγορίες:

  • tubular (σωληνώδες) i
  • tubulovillous (μικτό) ii
  • villous (λαχνωτό) iii

 

 

  1. Ο σωληνώδες αδεμονατώδης πολύπους ή σωληνώδες αδένωμα θεωρείται ο πιο συχνός όγκος του παχέος εντέρου (πιθανά μετά τον μεταπλαστικό ή υπερπλαστικό τύπο). Συνήθως οι ασθενείς έχουν ένα ή δύο πολύποδες, σπάνια περισσότερους. Συνήθως είναι έμισχοι.

 

  1. Ο λαχνωτός ή θηλώδης πολύπους: συνήθως στερούνται μίσχου, καταλαμβάνουν μεγάλη επιφάνεια του βλεννογόνου.Συνήθως ανευρίσκονται στο ορθόν, ορθοσιγμοειδές και σπάνια στο υπόλοιπο παχύ έντερο.

 

  1. Μικτού τύπου ή σωληνωλαχνωτός πολύπους: Είναι μικρότερο σε όγκο από τον λαχνωτό. Συνήθως είναι έμισχος.

 

 

 

 ΑΜΑΡΤΩΜΑ: ΝΕΑΝΙΚΟΙ ΠΟΛΥΠΟΔΕΣ, Peutz–Jegher σύνδρομο

 

  • Έχουν λεία επιφάνεια.
  • Μακροσκοπικώς διαφέρουν από τα αδενώματα που έχουν λοβώδη εμφάνιση.
  • Σε τομή φαίνεται ότι περιέχουν κυστικά διαστήματα, με περιεχόμενο βλέννης.
  • Εξέκουλνται και αιμορραγούν συχνά.
  • Οι πολύποδες στο Peutz-Jegher σύνδρομο προσομοιάζουν της τυπικής εμφανίσεως των αδενωμάτων.
  • Ιστολογικά έχουμε ανάπτυξη του μυϊκού βλεννογονικού χιτώνα, ιδιαίτερα του υποβλεννογονίου με φυσιολογικό βλεννογόνο.
  • Συνήθως είναι πολλαπλοί και συνοδεύονται από την τυπική υπέρχρωση δέρματος και βλεννογόνων.

 

 

  • ΦΛΕΓΜΟΝΩΔΗΣ: ΜΟΝΗΡΗΣ ΚΑΛΟΗΘΗΣ ΛΕΜΦΟΕΙΔΗΣ ή ΛΕΜΦΙΚΟΣ ΠΟΛΥΠΟΥΣ

 

  • Υποβλεννογόνιο οζίδιο.
  • Ιδιαίτερη εντόπιση στο κατώτερο ορθό.
  • Δύσκολος η διάγνωση (ιστολογική μετά την εξαίρεση).
  • Πολλαπλοί σε ελκώδεις και φλεγμονώδεις παθήσεις του εντερικού σωλήνα.

 

  • ΜΗ ΤΑΞΙΝΟΜΗΜΕΝΑ: ΜΕΤΑΠΛΑΣΤΙΚΟΣ ΠΟΛΥΠΟΥΣ

 

  • Είναι πιθανά ο περισσότερο κοινός πολύπους του βλεννογόνου που ανευρίσκεται στη σιγμοειδοσκόπηση.
  • Αναπτύσσονται αργά.
  • Συνήθως είναι πολλαπλά.
  • Έχουν το ίδιο χρώμα με τον βλεννογόνο.
  • Άγνωστη η αιτιολογία εμφανίσεως (πιθανά ιογενής αιτιολογίας).
  • Δεν εξαλλάσσονται.
  • «Έρχονται και εξαφανίζονται».
  • Δεν χρήζουν αντιμετωπίσεως.
  • Πολύ σπάνια, μεγαλώνουν και μπορεί να εμφανισθούν ως έμισχοι πολύποδες με διάμετρο άνω του 1 cm.

 

 

ΑΔΕΝΩΜΑΤΑ ΜΕ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ ΚΑΚΟΗΘΟΥΣ ΕΞΑΛΛΑΓΗΣ

 

Όλοι οι αδενωματώδεις πολύποδες του παχέος εντέρου δύνανται να εξαλλάξουν.

Σε αυτοψία εδείχθη ότι αυξάνεται η συχνότητα εξαλλαγής με τη πρόοδο της ηλικίας ( 40% σε ηλικία 80 ετών).

Η κακοήθεια των αδενωμάτων έχει σχέση με το μέγεθος αυτών:

  • Διάμετρος < 1cm → 1%
  • Διάμετρος 1-2 → περίπου 10%
  • Διάμετρος > 2cm → περίπου 40%

 

Τα αναφερόμενα ποσοστά στο κεντρικότερο τμήμα του παχέος εντέρου είναι μικρότερα.

Πιθανότητα εξαλλαγής συμφώνως του ιστολογικού τύπου

  • Σωληνώδες αδένωμα: 5%
  • Λαχνωτό αδένωμα: 20%
  • Μικτού τύπου: 12%

 

 

ΚΛΙΝΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

 

Το Αμάρτωμα-Πολύπους σε παιδιά μπορεί να προκαλέσει:

  • Αιμορραγία: Βαρειά ή ήπια.
  • Επεισόδια πόνου και ακόμη εσωτερικές κήλες.

Στους ενήλικες οι αδενωματώδεις πολύποδες προκαλούν:

  • Κολικοειδή κοιλιακά άλγη.
  • Διαταραχές των συνηθειών κενώσεως.
  • Πρόσμιξη αίματος και βλέννης στα κόπρανα.
  • Συνήθες σύμπτωμα είναι η αιμορραγία.
  • Ασυμπτωματικοί.

 

 

 

ΜΝΕΙΑ ΓΙΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΣΗΜΕΙΑ

 

  • Η συχνότητα συνύπαρξης καρκινώματος παχέος εντέρου είναι μεγαλύτερη σε αυτούς τους ασθενείς στους οποίους ανευρίσκονται αδενωματώδεις πολύποδες.
  • Η ανεύρεση πολυπόδων στους ενήλικες (τυχαία ή όχι) πρέπει να συνοδεύονται από αφαίρεση λόγω της πιθανότητας εξαλλαγής.
  • Αν σε βαριούχο υποκλυσμό-διπλής αντιθέσεως-εκμαγείο ανευρεθή πολύπους μεγαλύτερος των 5cm σε διάμετρος, χρήζει αμέσου αφαιρέσεως.
  • Ποιά θέση του χειρουργού σε έναν αφαιρεθέντα ( η αφαίρεση έγινε ενδοσκοπικά) πολύποδα στον οποίο ανευρεθεί κακοήθης διήθηση? (όχι απλή δυσπλασία)

 

Είναι απαραίτητο ο παθολόγος-ανατόμος να απαντήσει στις τρείς ερωτήσεις:

  • Βαθμός κακοήθειας.
  • Βάθος καρκινωματώδους διήθησης.
  • Παρουσία ή απουσία ελεύθερων χείλεων από τον καρκίνο.

 

Γενικώς: Οι έμισχοι πολύποδες είναι χαμηλής ή μέσης διαφοροποιήσεως.

Δύο άλλα στοιχεία που λαμβάνει υπ’ όψιν ο χειρουργός:

  • Η θέση του πολύποδα (όρθον ή κόλον)
  • Η ηλικία και γενική κατάσταση του ασθενούς.